Censura en pleno siglo XXI

El juez Del Olmo ordena el secuestro de El Jueves, y no, no es una revista de la época de Franco, es hoy mismo. No tengo palabras, lo mejor es leer lo que han puesto en la web de la revista:

¿ 20 de Julio de 2007?
Escribimos esta nota el viernes, 20 de Julio de 2007, a las 19h. Tenemos la redacción llena de medios de comunicación que nos preguntan el por qué del secuestro de la revista. No sabemos qué responderles. El Jueves ha publicado decenas, cientos de dibujos sobre la familia real ( y sobre políticos, famosos, la ETA y todo lo que se mueve). Incluso hemos publicado un libro, TOCANDO LOS BORBONES, un tomazo de 350 páginas que recopilaba los dibujos más divertidos.
Somos humoristas gráficos y trabajamos conscientes de que nuestra obligación, lo que nos piden los lectores, es que exploremos el límite de la libertad de expresión. Podemos aceptar que, incluso, en alguna ocasión, lo podamos traspasar . Gajes del oficio. Si nos pasamos para eso están los tribunales pero...¿un secuestro? ¿ la policía recorriendo los quioscos de todo el país retirando nuestra revista? ¿ De verdad escribimos esto el 20 de Julio del 2007?

30: O número máxico

Este será un ano a recordar polo madridismo. Se no fútbol chegabamos a 30 Ligas, o baloncesto non quixo ser menos. Facía 21 anos que non se acadaba o dobrete na Liga e na ACB. Pero no basket tamén hai dobre alegría xa que debemos recordar que o Madrid foi campión da ULEB- e finalista na Copa do Rei-.

Se un catalán deixaba en bandexa a Liga de fútbol- insisto en que fichen a Tamudo-, Joan Plaza, nado en Barcelona, debutou na ACB con vitoria- é o tercer adestrador en facelo- e para máis morbo, no Palau. Foi capaz de armar un equipo. Todos aportn o seu grano de area. Ainda que Felipe Reyes foi determinante na consecución do título. É xa unha estrela de basket, que só espera clminala, ainda maís, co Europeo. E ademais de Reyes Bullok, Raúl López, Smith, Tunceri...Todos formando un equipo.

Só queda felicitar a este gran Madrid. Campións!!!

Unha Liga así sabe mellor

Si, efectivamente, un clube como o Real Madrid non podía permitirse estar catro anos consecutivos sen acadar ningún título. Conseguilo foi unha tarefa moi dura desde o comezo ata prácticamente o últmo minuto da Liga.
Calderón e todo o Real Madrid tiñan que superar as sombras que ainda percorrían o Bernabeu da época de Florentino. O novo presidente, que gañara as elección non exentas de polémica, confiuou o obxectivo de non acabar en branco a Fabio Capello, por medio de Pedja Mijatovic. Daba igual o estilo do italiano o importante eran os bos resultados e no Madrid facía xa moito tempo que non había boas novas. Como xa se esperaba, Capello quería un equipo forte en defensa, que matase o seu rival, aproveitando ao máximo as oprtunidades das que se gozase. As cousas, non obstante, non saían ben. A aposta Emerson-Diarra non daba os resultados esperados polo técnico, Cassano non está polo labor de colaborar, Ronaldo provocaba división no vestiario e Bekcham non daba para máis e Cannavo non era o do Mundial.
O punto de inflexión foi a eliminación co Bayern na Champions. Aquel partido facía prever un novo fiasco de tempada, pero co Barça o Madrid volveu a soñar, ou mellor dito, volveu a confiar nas súas posibilidades. Xa non estaba Ronaldo, Bekcham volvía do desterro, Guti e os demais suplentes (Higuaín, Gago...) sacaban as castañas do fogo a Emerson e Diarra, que, por outra parte, melloraban co paso dos partidos e , con eles, todo o Madrid. A vella guardia española do Madrid tomaba o mando no vestiario con Raúl de protagonista principal.
No último tramo de Liga o Madrid foi o mellor. Pode que o seu fútbol non fose brillante, pero os xogadores tiñan moita fe nas súas posibilidades. así, chegaron as remontadas épicas, nas que Van Gol foi determinate con 25 goles. Parecía que de ser unha banda, pasaban a ser todos heroes. Mentres o Barça levaba unha tempada tranquila, na que xa daban o título por conseguido antes de comezar. Fixéronme recordar ao Madrid de despois de Del Bosque, ao Madrid dos galácticos, cometendo os mesmos error. Os xogadores xogaban máis en beneficio propio que en beneficio do equipo, todo o contrario que os merengues.
Tamudo e cu de Basinas deberían ser inmortalizados como deuses madridistas. Calderón debería aguantarse antes de celebrar os títulos e o Madrid non facer sufrir tanto á afección. Pero así as victorias saben mellor.
30 Ligas!!! Campións!!
Posdata: Gracias a Roberto por tantas alegrías

Interrogantes: Que será de Capello?de Reyes? e que facía Tom Cruise con gafas de sol ás 11 da noite?

¿Lémbraste?

A nosa xeración medrou ao compás dos debuxos animados da TVG, eses que se incluían no tan mítico xa, Xabarín Club. ¿Quén non lembra as series como Arale, Son Ghoku, Doraemon, Sailor Moon, Candy candy.... que nos entretiñan tódalas tardes?
Tampouco nos podemos esquecer das felicitacións de cumpreanos de todos os socios, hehe, recoñezo que eu, e creo que David tampouco, nunca fun socia do afamado clube, pero lembrome que no meu cole si había unha rapaza que era socia, e ver a sua foto o dia no que estaba de aniversario converteuse nun ritual para todos os compañeiros. Creo que se un dia me poño a mirar nesa data aínda estará ali a sua foto xDDD.
Entre aniversarios, trucos de maxia e anuncios, o que máis entusiasmo levantaba eran os videoclips. ¿Quen non ia por ahi cantando a de "estou na lavadora estou na lavadora"? Deixovos pois, con unha selección de videos do xabarín para que fagades memoria recordando a vosa infancia. ¿cal era o voso favorito?
--Estou na lavadora--

--pero que jallo é??--

--íscalle lura--

--non todo é o que parece--

Ponte el cinturón

Un dos novos programas que está pegando forte ultimamente é o que ven da man de Cuattro, Factor X. Non sabemos como será o programa en si mesmo, polo de agora cheganos cos castings que, dende logo dan para botar unhas boas gargalladas. ¿Acontecerá coma sempre e o único que ten de interesante son os os castings ou o programa valerá a pena?. Moitos ven nel unha continuación de Operación Triunfo, aínda que o xurado de preselección para os concursantes parece moito máis cruel e directo... ¿será que Risto lles deu aulas particulares? Polo momento os castings estannos ensinando cada elemento.. entre eles podemos encontrar unha candidata segura a nova artista do verán... pasen e vexan:

Boicot a PRISA (II)

Tralo anuncio de boicot chegaron as primeiras reaccións. En primeiro lugar Zapatero declarou que o boicot a PRISA ataca o dereito da información e a liberdade de expresión. Preguntouse tamén "que haría el PP si estuviera en el Gobierno; qué haría con los medios públicos". Cabe lembrar que cando os populares estiveron no Goberno evidenciaron ataques contra a liberdade de información no ente público e nos medios afíns; medios que, coa COPE á cabeza, serven de plataforma comunicativa do ideario do Patido Popular. Este medio, con figuras como Federico, si que se podería considerar que difama e ataca de forma inmoral, algo que non pasa nos medios de PRISA. Nesta liña, o lider de IU, Gaspar Llamazares, considerou o boicot "un chantaje" e unha medida "tremendamente hipócrita" xa que o PP no só usa os medios privados "afines a sus intereses", senón que no pasado "usó los medios públicos" para "servir a sus fines de partido". Llamazares sinalou que as siglas do PP comezan a responder a "partido paranoico" xa que "lo que no concuerda con sus deseos y consignas se convierte en una conspiración y en una confabulación contra sus intereses".

Esta medida non só contou coa crítica do resto dos partidos, senón que dentro dos propios populares un sector liderado por Gallardón, que calificou a situación de "anómala", optaba por unha conciliación co grupo de comunicación. Así lideres populares de Cataluña, Galicia, ou Valencia entre outros desmarcaronse das declaracións do seu lider, Mariano Rajoy que reivindica o seu dereito a defenderse dos ataques ao seu partido e aos seus votantes. Como dicíamos, esta medida parece non ser moi estricta, pois hoxe mesmo Gallardón concedía unha entrevista á Cadena Ser e onte, Gabriel Elorriaga falaba con Marta Nebot (Cuatro).

Con preguntas como "Si somos tan deleznables, ¿para qué se nos invita?" cuestionámonos onde vai aquel Rajoy moderado que traería novos aires ao PP. Cada día tórnase máis radical, cunha politica de "todo vale" para recuperar o poder: utilización política das victimas, demagoxia no caso De Juana... e agora este boicot.

Por outro lado, o Comité de empresa Unedisa, editora do diario EL MUNDO, expresaba o seu apoio e solidariedade coa plantilla deste grupo, así como tamén coa de TeleMadrid, ante o recente anuncio do PSOE de non acudir ás tertulias desta cadea. Ambas accións son igualmente criticables, xa que ningún partido político ten o dereito de implicar e perxudicar aos xornalistas nas súas loitas partidistas, nin tampouco pór en perigo o dereito constitucional dos cidadáns a ser informados.

Non só deixou sen publicidade e tertulianos aos medios de PRISA senón que a dirección a nivel nacional do Partido Popular difundeu entre os seus dirixentes e cargos politicos un documento no que insta a cumplir o boicot contra o grupo de comunicación no que se incluen unha serie de falsas acusacións como a presunta profunda crise empresarial que atravesa o grupo de Polanco.

No que a mentiras se refire, o PP, por non variar, suma e segue.

Dieguito e Mafalda.

Boicot a PRISA

"Comunicamos a todos los ciudadanos, y de manera especial a los accionistas, anunciantes y clientes de ese grupo de comunicación que, desde este momento y mientras el Sr. Polanco no rectifique pública e inequívocamente sus lamentables declaraciones, el Partido Popular dejará de atender todas las convocatorias de entrevistas, tertulias y programas del Grupo Prisa y demás empresas controladas por Jesús Polanco."

Mediante este comunicado o Partido Popular reaccionaba ante as declaracións feitas polo presidente do Grupo PRISA, Jesús Polanco, nunha xuntanza de accionistas deste grupo de comunicación. En resposta á intervención dun socio da Xunta de Accionistas do Grupo PRISA, quen lamentaba que o grupo fose percibido como unha fonte de poder partidista, Polanco asegurou que o seu grupo intenta "ser neutral", pero que "es muy dificil estar de acuerdo con la acción política de algunos partidos", sobre todo, en momentos en que "hay quien desea volver a la guerra civil". Lamentouse, ademais, do ambiente de crispación que se está a vivir nestes últimos anos, que califica peor que o da transición. De feito, afirmou que o PP tenta chegar ao poder de calquera xeito e, ao seu xuízo, se a dereita "recupera el poder van a venir con unas ansias de revencha" que lle dan moito medo. Polanco tildou ao Partido Popular de ter un "marcado carácter franquista" e destacou a necesidade de contar cun partido de dereitas laico e moderado en España.
Nun país democrático debe primar a liberdade de expresión. Deste xeito, calquer cidadán está no seu lexítimo dereito de expresar as súas opinións, xa sexan estas acertadas ou non -aínda que estas declaracións non se afastan moito da realidade-. O que non pode facer un partido político é privar a todo un grupo de comunicación do seu deber de informar e, asimesmo, do dereito dos cidadáns a ser informados, polas simples declaracións do seu presidente. Sobre o tema da neutralidade, todo grupo de comunicación ten unha liña ideolóxica e empresarial ben definida. No xornalismo a neutralidade e a obxectividade non existen. Polo tanto, o Grupo PRISA non deixa de ser unha pílula do mesmo tarro. Habería que coñecer os niveis de liberdade profesional do que gozan todos os seus traballadores, que parecen ser de momento aceptables. Con todo, a medida do PP, sen precedentes na historia, non deixa de ser radical e rexeitable, xa que se un medio non converxe coa ideoloxía dun partido, non xustifica endexamais que castigue aos cidadáns que si o fan. Non deberían esquecer que, ante todo, representan a unha boa parte da cidadanía, parte da cal participa deses medios, co cal non deixarían de ir en contra dela.
Por outra banda, nun clima preelectoral, non parece ser axeitado prescindir do diario con máis difusión- El País-, da radio con maior índice de audiencia e do resto dos medios que integran o maior grupo de comunicación do Estado.

Aproveitamos este momento para sinalar que non vemos con bos ollos que un grupo empresarial controle a tantos medios de comunicación, xa que representa un atentado á pluralidade, idea da que tanto presumen. A oligopolización e concentración empresarial no eido comunicativo reducen a diversidade das fontes de información, necesarias nun mundo non exento de complexidade.

Dieguito e Mafalda.